Dom powinien być miejscem, w którym dziecko rozwija się bezpiecznie i w swoim tempie, ma wsparcie i szacunek rodziców. W takim domu nie ma strachu, co jest źródłem wszystkich konfliktów. Potrzeby dziecka są równie ważne, jak potrzeby pozostałych domowników i wszystkie są w miarę możliwości zaspakajane.
Rodzicielstwo oparte na współdziałaniu i szacunku dotyczy bazowania na kilku zasadach:
– dzieci uczą się na przykładzie rodziców; uczą się głównie z tego, kim jesteśmy i co robimy, a nie z tego, co im mówimy;
– potrzeby dziecka i rodzica są równie ważne;
– stosowanie sposobów komunikowania się koncentrujących się na potrzebach i uczuciach, np. Chciałabym/chciałbym usłyszeć co o tym sądzisz. Zastanawiam się, czego ci teraz potrzeba.
zamiast
Nie chcę słyszeć żadnego „ale”. Nie obchodzi mnie o tym co myślisz.
– wyznaczenie czasu, który spędzamy tylko z rodziną;
– budowanie poczucia bezpieczeństwa, zaufania i więzi ze swoim dzieckiem; oprócz bezpieczeństwa fizycznego dzieci potrzebują także bezpieczeństwa emocjonalnego;
– zachęcanie do stwarzania dzieciom okazji do rozwijania wiary w swoje umiejętności współdziałania i znajdowania rozwiązań satysfakcjonujących dla wszystkich;
– stosowanie komunikacji empatycznej zorientowanej na uczucia i potrzeby, wolnej od osądów, krytyki, oskarżeń i żądań.
-formułowanie konkretnych i wykonalnych próśb.
Więcej o komunikacji empatycznej możemy przeczytać w publikacjach Marshalla Rosenberga, twórcy Porozumienia bez Przemocy. Warto ćwiczyć przekształcanie osądzania w pełne szacunku i empatii myślenie oraz postrzeganie. Każdy z nas może uczyć się języka budującego więź i wzajemny szacunek.
Aneta Wośko, psycholog